Don Bosco Rijswijk moet per 1 juni verhuizen
Lees meer
Emotionele reünie: "De tranen stonden in onze ogen"
Als begeleider van een leefgroep vraag je je soms af hoe het nog gaat met de kinderen die je in het verleden begeleid hebt. Gezinsbegeleider Inge Vandenbossche van CKG 't Kinderkasteeltje (Jeugdhulp Don Bosco) kwam het onlangs te weten toen ze na tien jaar opeens een verrassend telefoontje kreeg.
"Als begeleider vraag je je inderdaad vaak af hoe het nog gaat met de kinderen die je begeleid hebt", aldus Inge. "Zeker met kinderen die een speciaal plaatsje in je hart hebben omdat ze bijvoorbeeld een hele lange tijd in de leefgroep verbleven. Onlangs kreeg ik na tien jaar opeens een telefoontje van de mama van een jongen die meer dan drie jaar in de leefgroep 'de Kaboutertjes' heeft verbleven. Het was zijn wens om nog eens terug te keren naar 't Kinderkasteeltje en om me nog eens te ontmoeten."
De jongen vloog me in de armen en liet niet snel los
Inge en de jongen prikten snel een datum en spraken af. "De dag zelf stond ik met de nodige zenuwen te wachten, want hoe moet je reageren op een kind dat 10 jaar geleden vertrokken is en intussen een puber is?", gaat Inge verder. "De zenuwen waren echter voor niets nodig, want de jongen vloog me in de armen en liet me niet snel los. De tranen stonden in onze ogen. Daarna volgde een gesprek van toch wel enkele uurtjes. Het was een zeer warm en dankbaar weerzien. Het is ongelooflijk dat een kind dat op 6-jarige leeftijd vertrokken is toch nog zoveel weet van zijn kindertijd. Zo wist hij nog perfect waar zijn bed was, dat hij in 't Kinderkasteeltje op voetballes mocht gaan, dat hij veel nachtmerries had, maar vooral dat hij kansen bleef krijgen."
Dankbaar
En er doken nog fijne weetjes op. "Zo vertelde hij bijvoorbeeld dat hij nog steeds contact heeft met andere jongens die hij in 't Kinderkasteeltje heeft ontmoet", besluit Inge. "Ze zijn, net als hij, nadien ook naar een andere voorziening gegaan. Daar hebben ze elkaar opnieuw ontmoet en tot op vandaag zijn het nog vrienden. Het is echt een dankbaar gevoel dat je in het leven van een kind/ of jongere toch een verschil hebt kunnen maken. Ook al verloopt het leven van de jongen met pieken en, af en toe, dalen, ik geloof dat er een mooie toekomst voor hem is weggelegd."
