Vincent en Helga Rietvelt blikken terug: “Een leven vol Don Bosco”

“We waren pubers in de jaren ’70 en we zaten allebei in het jongerenkoor van de Teresiaparochie,” vertelt Vincent. “Daar leerden we elkaar kennen. Het was een tijd waarin er in de wijk Zevenhuizen nauwelijks iets te doen was voor jongeren. Onder leiding van onder anderen de salesianen Cor Goorts, Wim van Luyn en Herman Lieberom werd in 1975 het jeugd- en jongerenwerk in Apeldoorn opgezet binnen de Teresiaparochie. Wij waren een van de eerste jongeren die daar kwamen. Het was een plek waar we elkaar ontmoetten, allerlei activiteiten deden en groeiden als groep. Bij de vele groepsspellen ging het nooit om het winnen, maar om het spelelement en om samen iets te doen. Voor mij is dat typisch Don Bosco.”

Helga knikt. “Don Bosco begon voor ons allebei in de Teresiakerk, maar het groeide uit tot veel meer. In 1982 gingen we met leden van het jongerenkoor naar Londen, voor een festival van de broeders van Taizé. Peace and Reconciliation heette het. Die reis heeft ons leven voorgoed verbonden met Don Bosco en met elkaar”, knipoogt ze. 

Tekst gaat verder onder de foto.

Leven vol inzet
Nadat Vincent en Helga in het huwelijksbootje stapten, veranderden hun rollen bij Don Bosco geleidelijk. Vincent werd in de jaren ’90 penningmeester bij Don Bosco Apeldoorn, maar voor die tijd was hij al een aantal jaren betrokken bij Deebeetje Kamp. Later voegde hij daar een rol in het bestuur van Don Bosco Werken Nederland aan toe. “Op een gegeven moment had ik vier penningmeesterschappen tegelijk,” lacht hij.

Dat Vincent zich zo breed inzette als vrijwilliger is niet toevallig. “Salesiaan Wim van Luyn heeft mij altijd geïnspireerd. Ik herinner me nog de viering van het 12,5-jarig huwelijk van mijn ouders. Mijn neefje Paul, nog maar een peuter, kroop door de kerkbank. Wim zei vanaf het podium: ‘Laat hem spelen, het huis van God is er ook voor kinderen.’ Dat typische Salesiaanse gedachtegoed raakte me en Wim´s opmerking werd de aanleiding om me in te zetten voor jeugd en jongeren bij Don Bosco.”

In 2001 werd Helga een van de eerste beroepskrachten van Don Bosco Apeldoorn. “In die tijd kon je de administratie van Don Bosco Apeldoorn nog op de achterkant van een sigarenkistje doen.” Ze glimlacht bij de herinnering. “Maar gaandeweg werd het werk uitgebreid en professioneler. Het jeugd- en jongerenwerk werd breder dan de kerkelijke context en jongeren uit alle lagen van de samenleving vonden hun weg naar ons. Don Bosco Apeldoorn werd voor veel jongeren een tweede thuis.”

“Mijn moeder zei weleens grappend dat ik net zo goed mijn bed bij Don Bosco kon neerzetten en ze had geen ongelijk. Het werk bij Don Bosco grijpt je aan alle kanten, daar zullen vele lezers zich vast wel in herkennen. Soms stonden Vincent en ik dag en nacht paraat, letterlijk. Dan moesten we ons bed uit omdat het alarm afging of ik werd gebeld in het weekend als het om hele praktische zaken ging. Dat hoorde er allemaal bij.” 

Tekst gaat verder onder de foto.

Bijzondere herinneringen
Zo koestert het echtpaar talloze herinneringen. Neem bijvoorbeeld de cd-presentatie van Salih Toprak, die werd bijgewoond door Rita Verdonk. Salih begon zijn – inmiddels succesvolle – muziekcarrière ooit in de studio van Don Bosco Apeldoorn en het bezoek van Verdonk kenmerkte een hoogtepunt. “Alles moest tot in de puntjes geregeld worden voor mevrouw Verdonk, met inspecties en vluchtroutes. Dat vergeet je niet snel”, vertelt Helga.

Vincent zal vooral Esed nooit vergeten, een van de jongerenwerkers bij Don Bosco Apeldoorn. “Hij kwam in de jaren ’90 als asielzoeker naar Nederland en vond bij Don Bosco een stageplek voor zijn opleiding Sociaal Werk. Esed groeide uit tot een enorm waardevolle jongerenwerker, bekend om hoe hij jongeren verwelkomt, een plek biedt en begeleidt. Voor mij is hij de personificatie van Don Bosco Apeldoorn. Inmiddels is hij bijna met pensioen, maar wat hij heeft betekend voor jongeren – dat is onbetaalbaar. Mede dankzij hem groeide Don Bosco Apeldoorn uit tot een volledig multiculturele ontmoetingsplaats, waar iedereen welkom is. En dat is precies waar Don Bosco voor staat."

Tekst gaat verder onder de foto.

Kippenvel
Voor zowel Vincent als Helga is dat een belangrijk speerpunt van Don Bosco: jongeren ontdekken hun talenten, groeien binnen de organisatie door in (bestuurs)functies of vinden bij Don Bosco hun passie en weg naar de toekomst. “Neem bijvoorbeeld zo’n jongedame als Janne, die onlangs nog in Don Bosco Magazine stond. Ze zong op ons afscheidsfeest en ik heb daar nog kippenvel van! Zo'n talentvolle jonge meid, die ontdekt wat ze kan en weet waar ze naartoe wil. Don Bosco speelt daarin vaak een belangrijke rol: talenten stimuleren en jongeren helpen iets van hun leven te maken. Dat is wat ons werk zo bijzonder maakt", vertelt Helga trots.

“Dat klopt helemaal”, vult Vincent aan. “Veel jongeren komen binnen zonder thuisgevoel. Bij Don Bosco vinden ze een plek waar ze zichzelf kunnen zijn. Tijdens coronatijd werd duidelijk hoe belangrijk een jongerencentrum als Don Bosco is. Hoewel jongeren aanvankelijk thuis moesten blijven, besloten we al snel dat het centrum open moest blijven. Juist daar vinden jongeren een plek.”

Toeval bestaat niet
"En dat geldt niet alleen voor de jongeren hoor,” haakt Helga erop in. “Het familiegevoel bij Don Bosco heb ik als volwassene ook altijd sterk ervaren en nog steeds. Ik ben best wel nuchter aangelegd, maar er is op dat vlak iets bijzonders aan Don Bosco. Zo heb ik bijvoorbeeld vaak ervaren dat er op moeilijke momenten tóch een oplossing kwam. Ik herinner me bijvoorbeeld een keer de voorbereiding van Sinterklaasfeest waarvoor we op het laatste moment mensen tekort kwamen. Een groepje vrouwen die voor iets heel anders in het gebouw waren, hoorde dat en er stapte spontaan iemand naar voren die wilde helpen. Toeval? Ik denk het niet.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Nu Vincent en Helga afscheid nemen, laten ze het werk met een gerust hart achter. “Mijn opvolgster Rachel Swensen doet het geweldig en we hebben alle vertrouwen in Rianka, de nieuwe directeur van Don Bosco Apeldoorn,” zegt Helga. “Samen met het team maakt ze Don Bosco Apeldoorn klaar voor de toekomst. Het reguliere jeugd- en jongerenwerk in de wijken Zevenhuizen en De Maten breidt zich uit. Dat is precies waar het naartoe moet.” 

Als het echtpaar terugblikt, zien ze hoe Don Bosco hun leven heeft verrijkt. Vincent: “Ik heb Don Bosco altijd ervaren als een plek waar de salesianen je veel ruimte geven en kansen om als het ware je eigen bedrijfje op te zetten. Dat heeft me geleerd om dingen aan te pakken, stappen te zetten. Daarmee draag je niet alleen bij aan je omgeving, maar ook aan jezelf. Je groeit ervan.”

Helend bad
Helga knikt instemmend. “Wees hartelijk en vriendelijk, sta altijd open voor mensen. Dat is een uitspraak van Don Bosco waar ik me altijd door aangesproken heb gevoeld en die ik altijd in mijn werk heb nagestreefd. Openstaan voor iedereen, luisteren naar verhalen en mensen helpen op welke manier dan ook. Niemand afwijzen, zeker niet de jeugd en jongeren. Want als je dat doet, geef je hen een helend bad van aandacht en vertrouwen en bouw je verbindingen op die van levensbelang zijn. Jongeren zoeken naar dat steuntje in de rug, soms zonder dat ze het zelf weten. En die helpende hand bieden is niet alleen onze taak, maar ook onze verantwoordelijkheid."

Helemaal afscheid nemen doen Helga en Vincent nog niet. Ze maken beiden deel uit van het bestuur van de stichting Vrienden van Don Bosco. “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan,” glimlacht Vincent. “We blijven ons inzetten, maar nu op een andere manier.”