“In Mexico leerde ik het belang van Don Bosco’s preventieve aanpak”

Dit is een artikel uit Don Bosco Magazine. Wil je ons magazine gratis thuis te ontvangen? Inschrijven kan via deze link.

“Mijn geschiedenis met Don Bosco begon toen ik een tiener was en op jongerenreis in Lourdes werd begeleid door een salesiaan. Later hadden we een reünie in Assel, waar ik me abonneerde op een paar aan elkaar geniete stencils, wat nu het Don Bosco Magazine is. (lacht) Daarin las ik over een reis naar een project met straatkinderen in India, een avontuur waar ik als kind al van droomde. Die reizen werden destijds georganiseerd door salesiaan Harrie Kanters. In India leerde ik veel over het leven van Don Bosco en maakte ik voor het eerst kennis met tradities zoals het avondwoordje.”

“Na die reis wilde ik meer doen voor straatkinderen. Die kans kreeg ik bij de salesianen in Mexico, waar ik mocht helpen met hun werk onder straatkinderen. In Mexico trof ik dezelfde armoede aan die Don Bosco destijds in Turijn zag. Straatkinderen werden uitgebuit, mishandeld en belandden als vanzelf in het criminele circuit. In die periode leerde ik veel over de preventieve aanpak van Don Bosco. Daardoor zag ik hoe belangrijk het is om te beginnen bij kinderen, want op die leeftijd kun je nog voorkomen dat ze eindigen als verslaafde of crimineel.”

“Don Bosco leerde mij ook om altijd te zoeken naar wat kinderen wél kunnen, ook al geloven ze op dat moment misschien niet in zichzelf. ‘Kan je fluiten?’, vroeg Don Bosco aan een straatjochie. Dit deed hij om aan te geven dat iedereen potentie in zich heeft, want de jongen kon inderdaad fluiten. Die potentie in een straatkind naar boven halen, is enorm belangrijk. Zo ontwikkelt zich eigenwaarde en zelfvertrouwen. Na Mexico ben ik in het Don Boscohuis in Amsterdam gaan wonen, waar we onder meer dakloze jongeren opvingen. Tegelijkertijd kon ik met mijn opgedane kennis en ervaring heel wat jongeren voorbereiden die via SAMEN naar het buitenland gingen. Dat heb ik lange tijd gedaan. In 2018 werd ik straatpastor in Nijmegen, waar ik met dak- en thuisloze mensen werkte. Een rauwe wereld die voor mij hand in hand ging met de werkwijze van Don Bosco.”

“Momenteel ben ik pastoraal werker in Pelgrimsoord en Klooster Wittem en ook daar pas ik zijn levenslessen toe. Don Bosco leerde mij bijvoorbeeld dat mensen écht gezien willen worden. Achter elk kaarsje dat hier wordt aangestoken zit een verhaal en dan ben ik er om steun te bieden. Daarbij heb ik altijd de vier elementen uit het oratorio van Don Bosco voor ogen: thuis, school, speelplaats en zinplek. Ze vormen een totaalpakket die elk mens nodig heeft om zich te ontwikkelen en gelukkig te zijn. Daarbij was Don Bosco een priester die niet boven, maar naast de jongeren stond. Zo wil ik ook hier in Wittem naast de mensen te staan door hen aandacht en een thuisgevoel te geven. Als het even kan ook wat rust, bezinning, troost en hoop.”