Na 30 jaar uit dienst bij Don Bosco: “Ik ga de salesianen wel missen hoor!”

Cilia begon 30 jaar geleden als huishoudelijk medewerkster in de salesiaanse gemeenschap van de Teresiaparochie in Apeldoorn. Daar deed ze ook een aantal administratieve taken en was een vertrouwd gezicht van de bezoekers die regelmatig in de huiskamer van Don Bosco op bezoek kwamen. “De salesianen grapten destijds weleens of ik misschien ook gewijd moest worden tot salesiaan, zo vertrouwd was ik met het huis en de salesianen die er woonden,” blikt Cilia terug op die tijd.

Naar Assel
Toen de gemeenschap in Apeldoorn haar deuren sloot, werd Cilia gevraagd in dienst te komen van de salesiaanse gemeenschap in Assel. “Ik vond het erg jammer dat de gemeenschap van de Teresiaparochie ophield te bestaan. Het was heel anders dan nu in Assel. Door de centrale ligging in Apeldoorn en de parochie die eraan vast zat, hadden we veel meer aanloop van mensen. Dat vond ik reuze gezellig! De mentaliteit van de mensen was ook erg fijn, iedereen hielp elkaar en zag elkaar als gelijkwaardig.”

Toch hoefde Cilia niet lang na te denken over het aanbod van de salesianen om haar werkzaamheden in Assel voort te zetten. “De huiselijke sfeer en het familiegevoel wat bij Don Bosco hoort, hebben me altijd aangesproken. Daarom heb ik het aanbod aangenomen om na 18 jaar bij de Teresiaparochie, in Assel aan het werk te gaan. Hier kook ik de warme middagmaaltijd voor de salesianen en verzorg ik de was. Als er gasten zijn zorg ik voor koffie en een lekker koekje,” vertelt Cilia.

Ik kan het niet laten om een nieuwsgierige vraag te stellen.

Als je zo lang voor de salesianen hebt gewerkt, dan móet je toch van alles met hen hebben meegemaakt! Kun je ons een leuke anekdote vertellen?
“Nou, een anekdote weet ik niet zozeer, maar er zijn wel een aantal standaard opmerkingen van salesianen die me altijd bij zullen blijven. Salesiaan Ko Sturkenboom bijvoorbeeld, die kon niet zo goed tegen lange verhalen. Daarom zei hij vaak tegen mensen: ‘Kun je dat even kort samenvatten?’ (lacht) Dat is wel mijn humor. Lekker recht door zee, daar hou ik van! Salesiaan Herman van de Loop is ook een mooi voorbeeld, hij zei altijd: ‘Wat niet mag, mag soms wel.’ Dat vond ik ook wel een mooi motto met een grappig randje."

"En laten we Henk Hofstede niet vergeten. We gaan samen nog weleens op pad als er een verjaardag is of een andere gelegenheid. Dan zegt hij altijd: ‘Kom, dan kunnen we mooi even roddelen tijdens de autorit.’ Dat is natuurlijk bedoeld als grapje, maar er zit een kern van waarheid in, want je leert de salesianen wel goed kennen als je zolang voor ze werkt!”

Afscheid nemen bestaat niet
Aan alles merk ik dat Cilia niet in één keer afscheid kan en wil nemen van Don Bosco. “Dat klopt,” beantwoordt ze mijn onuitgesproken vraag, “ik zal nog regelmatig gevraagd worden om bij te springen als het nodig is en dat vind ik geen enkel probleem! Ik zou ook niet van vandaag op morgen helemaal afscheid kunnen nemen hoor. Bovendien zijn er nog de verjaardagen en andere gelegenheden om elkaar weer te zien.”

Zo is het maar net! Net als Cilia zijn er vele gezichten die na hun functie als medewerker of vrijwilliger, nog regelmatig terugkeren naar Assel. Wil jij ook zo'n leuke baan in een huiselijke sfeer? De positie van Cilia is nog niet vervuld. Solliciteren kan via onderstaande knop.