"Het optimisme van 'Koko Pol' was eindeloos"

Oud-dorpsgenoot en leerkracht in Don Bosco Helchteren Diane Timmers kende Pol en diens familie zeer goed. Zijn overlijden sloeg dan ook in als een bom. "Toen het schokkende nieuws bekend werd, stuurde Johan - de neef van Pol - volgende woorden de wereld in: 'Rust zacht lieve, geweldige, speciale, fijne oom Pol.' Dit verwoordt helemaal wie hij was en wat hij betekende voor zijn familie, voor de salesiaanse gemeenschap én voor de hele bevolking van Hechtel. Hij werd (wordt!) zo graag gezien!"

Diane leerde Pol kennen toen ze kind was. "Toen Pol in België bij zijn familie op vakantie was, kwam hij altijd de klassen van de lagere school bezoeken. Hij kwam dan vertellen over zijn leven en werk in Congo en wij gingen helemaal op in zijn verhalen! Pol leerde ons de kokosnoot en andere bijzondere vruchten kennen en uiteraard mochten we die ook proeven. Als kind dacht ik trouwens lang dat ‘Koko Pol’ stond voor ‘Kokos Pol’. (lacht) Eind oktober werd een groep van Stelimo (Steunfonds voor Limburgse Missionarissen en Ontwikkelingshelpers) uit Heusden-Zolder nog door Pol ontvangen. Ze waren vol lof over de hartelijke ontvangst die hen te beurt viel. Een van hen vertelde me achteraf dat het leek alsof ze Don Bosco zelf ontmoet hadden!"

Charles Kasala is oud-leerling van het Technisch Instituut Don Bosco Salama (Congo) en leerde Pol daar kennen als 'Koko Pol'. Hij kent de échte betekenis van die naam. "'Koko' betekent 'opa' in het Lingala", verduidelijkt hij. "Dat Pol hier als opa werd gezien, zegt genoeg over de band die de mensen met hem hadden; we zagen hem als familie." Ook Charles kent Pol al zijn hele leven. "Eerst als leerling, later als lid van de alumnivereniging van Don Bosco in Kinshasa. Ik was er secretaris-generaal, Koko was er kapelaan. Sinds 1996 heb ik samen met Pol tal van activiteiten georganiseerd: oud-leerlingenbijeenkomsten, bezoeken van familie en vrienden, Don Boscovieringen, missen ... Maar het grootste evenement waren de Salesiaanse Spelen in Kinshasa die we meer dan tien jaar hebben georganiseerd." (lees verder onder foto)

Ook Charles herkent Don Bosco in Koko Pol. "Toen ik hem vroeg: 'Pater, we hebben nog maar drie dagen voor de finale en we hebben geen cadeautjes voor de jongeren ... Waar gaan we het geld vandaan halen?' antwoordde hij met een glimlach: 'De finale wordt gespeeld en de jongeren zullen beloond worden'. Zijn eeuwige optimisme is het belangrijkste dat ik me herinner van Koko Pol. Vorige week belde hij me nog om over zijn basketbalteams te praten. Ondanks de vermoeidheid van de leeftijd bleef Koko Pol dynamisch en beschikbaar voor elke activiteit van de alumniwerking. Hij vierde missen met enthousiasme en een ongeëvenaarde spiritualiteit en maakte altijd tijd voor de kinderen. Er zijn zoveel goede herinneringen die we niet in een paar regels kunnen opnoemen. Hij sluit zich nu aan bij Isaac Kamiba, Piet Hommel, Oscar Kilufya, Albert Sabbe en zovele anderen die hebben bijgedragen aan het onderwijs van de Congolese jeugd. Koko Pol zit voor altijd in onze harten."